|
||||||||
Dat de Griekse Domna Samiou-stichting een haast onuitputtelijke schat aan opnames in huis heeft en precies opgericht werd om dat meer dan omvangrijke oeuvre te ontsluiten voor het publiek van vandaag, weten we al enige tijd, maar de voorbije maanden is de output wel erg groot geworden. Dat we daar alleen maar heel blij kunnen om zijn, ligt een beetje voor de hand, want onderzoekers/verzamelaars van het type Domna Samiou zijn erg dun gezaaid. Die vaststelling maakt een dubbele CD als deze -eigenlijk een heruitgave van een verzameling liederen, die al in 2002 uitkwam- des te belangrijker en intrigerender. Op haar talloze en eindeloze zwerf- en zoektochten doorheen heel Griekenland, probeerde Samniou zoveel mogelijk volksliederen te verzamelen en zelf aan te leren. Bijzonder aan deze dubbelaar is -alweer- de vaststelling dat de Grande Dame van het Griekse Volkslied zich er niet mee vergenoegde de dingen op te nemen, maar dat ze ze, voor zover als mogelijk, ook nog zelf ging zingen. Zo komt het dat je op deze verzameling van 31 liederen “over de zee” ruim in de helft van de gevallen de stem van de in 2012 overleden zangeres en musicologe zelf an het werk kunt horen. Dat in Griekenland de zee een belangrijke rol speelt in héél veel verhalen en liederen, mag al sinds de oudheid geen geheim meer heten: zolang de massamedia en de moderniteit hun intrede niet maakten in Griekenland, waren de Grieken een erg honkvaste bevolking: mensen kenden hun geboorteplaats en in het beste geval een paar dorpen daar omheen. Wat ze echter allemaal kennen, is “de zee”, die Griekenland zo goed als helemaal omringt: de zee, die voor leven en levensonderhoud zorgt, die doden op haar kerfstok heeft en die tegelijk de mogelijkheden beperkt en vergroot. Als je de zee op kunt en haar kunt bevaren, dan kun je, heel misschien, uit je kleine cocon kruipen en (een stukje van) de wereld zien. Geen eiland -en er zijn er nogal wat-, geen bergdorp of stad(je), groot of klein, in Griekenland, of de folkmuziek bevat liederen of melodieën, die aan die gulle en gulzige zee gewijd zijn. Zoals ook al gebeurde met thema’s als “natuur”, Pasen”, “verhalen en verzinsels” en “oorlogshelden”, werd dus ook “de zee” een thema, waarrond een plaat opgebouwd werd. Deze dus, die liederen van over heel Hellas bevat, die de zee bezingen als poort tot de wereld, of net als onoverbrugbare kloof tot die wereld, als reisweg van wie weggaat of aankomt, als gras voor wie de reis niet overleeft of als droompad voor wie, ondanks alle verlangens en dromen, er nooit in slagen van hun geboortegrond weg te komen. Zoals telkens weer het geval is, zijn ook hier de zang en vooral het interpretatief vermogen van Samiou de eerste zaken die in het oor springen. Dan volgen de veelal simpele instrumentale partijen en de vaak langoureuze toon van de liederen. De Samiou-stichting zorgt aldus voor alweer een parel van pure volksmuziek die misschien wel enige inspanning vraagt van de luisteraar, maar die schoonheid per strekkende meter bevat. (Dani Heyvaert)
Tracks: |
||||||||
|
||||||||
 (2).jpg)
